Achmea Polis Talk

Minister Wouter Koolmees heeft een paar interessante onderzoeken laten uitvoeren naar de werking van de hybride markt voor ziekte en arbeidsongeschiktheid. Apart onderzocht is de rol van verzekeraars bij de re-integratie van werknemers.

Eind mei verscheen een Kamerbrief met de resultaten. Walter Lammerse - beleidsadviseur Sociale Zekerheid bij Achmea - vertelt in deze podcast er meer over.

Tweede Kamer neemt in februari 2019 de Wet Arbeidsmarkt in Balans aan (WAB). Deze wet maakt volgens minister Koolmees deel uit van een breder pakket aan maatregelen dat erop is gericht om de balans op de arbeidsmarkt te verbeteren. Het gaat hierbij onder andere om de maatregelen rond de positie van zelfstandigen, de verplichtingen van werkgevers in verband met arbeidsongeschiktheid en ziekte en het stimuleren van een leven lang ontwikkelen. Ook heeft het kabinet op 7 november 2018 de Commissie Regulering van werk ingesteld om onderzoek te doen naar en advies te geven over de fundamentele vragen over de toekomst van de regulering van werk. Het nieuwe kabinet wil het voor werkgevers aantrekkelijker maken om mensen in vaste dienst te nemen. Om die reden presenteerde Minister Koolmees van Sociale Zaken en Werkgelegenheid op 9 april 2018 het concept wetsvoorstel ‘Wet arbeidsmarkt in balans’ (WAB), dat in internetconsultatie is gegaan. Burgers, bedrijven en maatschappelijke organisaties konden tot 7 mei 2018 op het wetsvoorstel reageren. In deze podcast behandelen we samen met Walter Lammerse de acht belangrijkste maatregelen die voortvloeien uit het wetsvoorstel:   1.         Proeftijd Voor vaste contracten zal de maximale proeftijd worden verlengd van twee naar vijf maanden. Met deze wijziging wil de wetgever werkgevers stimuleren om werknemers direct een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd aan te bieden. De proeftijd in een contract voor bepaalde tijd van twee jaar of langer wordt verlengd van twee naar drie maanden. De proeftijd in arbeidsovereenkomsten korter dan twee jaar maar langer dan zes maanden blijft één maand. In arbeidsovereenkomsten van zes maanden of korter kan ook met de voorgestelde wetswijziging geen proeftijd worden overeengekomen.   2.         Ketenregeling De mogelijkheid om tijdelijke contracten te sluiten wordt met het wetsvoorstel uitgebreid. De huidige regeling maakt het mogelijk om maximaal drie tijdelijke contracten in een periode van maximaal twee jaar aan te gaan. Daarna ontstaat automatisch een contract voor onbepaalde tijd. Met de wetswijziging wordt de periode van maximaal twee jaar verlengd naar maximaal drie jaar. Werkgevers kunnen dan drie tijdelijke contracten binnen een periode van drie jaar aangaan met een werknemer.   3.         Onderbreking tijdelijke contracten Op dit moment is het zo dat pas een nieuwe keten van tijdelijke contracten ontstaat als er een onderbrekingsperiode van zes maanden is. De voorgestelde wetswijziging regelt dat de onderbreking tussen tijdelijke contracten per cao kan worden verkort van zes naar drie maanden als sprake is van terugkerend tijdelijk werk dat maximaal negen maanden per jaar kan worden gedaan. In dat geval ontstaat al een nieuwe keten van tijdelijke contracten na een tussenliggende periode van drie maanden.   4.         Cumulatiegrond Als een werkgever een arbeidsovereenkomst met een werknemer wil beëindigen, moet hij nu aan één van de acht ontslaggronden volledig voldoen. Met de voorgestelde wetswijziging (WAB) wordt er een negende ontslaggrond toegevoegd: de cumulatiegrond. Een werknemer kan met toepassing van deze ontslaggrond ook worden ontslagen als sprake is van twee of meer onvoldragen ontslaggronden. Wordt deze cumulatiegrond gebruikt, kan de rechter de werknemer een extra vergoeding toekennen ter hoogte van maximaal 50 % van de transitievergoeding.   5.         Transitievergoeding Op dit moment is het zo dat pas een transitievergoeding hoeft te worden betaald als een arbeidsovereenkomst twee jaar of langer heeft geduurd. In het wetsvoorstel wordt voorgesteld dat werknemers al vanaf de eerste dag van het dienstverband recht hebben op een transitievergoeding. Met de voorgestelde wijziging bedraagt de transitievergoeding over de gehele duur van het dienstverband 1/3 maandsalaris per dienstjaar. De hogere opbouw bij dienstverbanden langer dan tien jaar wordt afgeschaft. Daarnaast worden kleine werkgevers voor het betalen van de transitie gecompenseerd als ze hun bedrijf beëindigen wegens pensioen of ziekte.   6.         Oproepkrachten Nuluren- en min/maxcontracten zijn contracten waarbij pas arbeid wordt verricht nadat werknemer daarvoor door werkgever wordt opgeroepen. De werknemer is in beginsel verplicht gehoor te geven aan een oproep. Met de wetswijziging wordt voorgesteld dat een werknemer alleen verplicht is te komen werken als een werkgever hem vier dagen van te voren oproept. Als binnen die periode de oproep weer wordt ingetrokken, behoud de werknemer toch recht op loon over de oproep.   7.         Werknemers die in dienst zijn bij een payrollbedrijf, krijgen op grond van het wetsvoorstel dezelfde arbeidsvoorwaarden als werknemers die wel rechtstreeks in dienst zijn bij de opdrachtgever.   8.         WW-premie De WW-premie wordt voor werkgevers voordeliger als zij werknemers een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd aanbieden in plaats van een tijdelijk contract. Nu is de hoogte van de WW-premie afhankelijk van de sector waarin een bedrijf actief is.

Op 20 december 2018 zijn er 2 convenanten getekend. Een en ander betreft:

 

1. Kaderconvenant = met SZW

Intentie van een MKB verzuim-ontzorg-verzekering, waar de drie partijen zich hard voor maken, is de kleine werkgever te helpen bij de verplichtingen en taken rond de loondoorbetaling bij ziekte, een goed en betaalbaar dienstverleningspakket aan te bieden voor die twee jaar en zodoende het (langdurig) verzuim van zijn werknemers te helpen beperken.

1. Alleen door individuele verzekeraars = ProductConvenant Loondoorbetaling

Walter Lammerse (Beleidsadviseur Sociale Zekerheid bij Achmea) bespreekt in Polis Talk de huidige ontwikkelingen en gevolgen daarvan.